گروهی از دانشمندان روسی کره ماه را سازه‌ای مصنوعی خوانده و موجودات فضایی را به عنوان سازندگان آن معرفی می‌کنند. در ادامه به بررسی این ادعالی جنجالی پرداخته ایم. در جولای 1970، دو دانشمند روسی با نام‌های میخائیل واسین (Mikhail Vasin) و الکساندر شرباکوف
(Alexander Shcherbakov) مقاله‌ای علمی را منتشر کردند که عنوان مرموز آن سر و صدای بسیاری را به پا کرد: «آیا ماه توسط بیگانگان هوشمند ساخته شده است؟»
این نظریه پیشنهادی استدلالی را ارائه می‌کند که قادر است مضامین بی‌شماری در مورد ماه و علت ایجاد شدن آن را توضیح دهد.
ماه یکی از عجیب‌ترین اجسام موجود در منظومه شمسی ما است. مسئله موجودیت کره ماه به طور کامل توسط یکی از دانشمندان ناسا با نام رابین برت (Robin Brett) تشریح شد و او در این باره می‌گفت: «به نظر می‌رسد که توضیح وجود داشتن کره ماه از وجود نداشتن آن راحت‌تر باشد!»
اما این دو دانشمند روسی با انتشار این مقاله توانستند سوالات عجیب و غریبی را مطرح کنند که تا آن زمان هیچ دانشمند دیگری جرأت پرسیدن آنان را نداشت! مقاله آنان انتقادات شدیدی را علیه این ادعا روانه ساخت؛ اما این دو دانشمند روسی تنها سعی داشتند با نقطه نظرهای خود به اسرار عجیب و غریب کره ماه پاسخ دهند.
در این مقاله می‌خوانیم که کره ماه به جای آنکه یک جسم طبیعی باشد، در واقع ریزسیاره‌ای مصنوعی بوده توسط گونه‌ای پیشرفته از موجودات فضایی به شکل قابل توجهی توخالی شده و به سمت ما ارسال شده است. گفته می‌شود که این نژاد از موجودات فضایی، تکنولوژی بسیار پیشرفته‌تری را حتی نسبت به امروز بشر دارا بوده‌اند!
میخائیل واسین و الکساندر شرباکوف می‌گویند برای ساخت کره ماه از ماشین آلات فوق پیشرفته‌ای استفاده شده تا مسیرهایی خاص را در دل آن به وجود آورد. پس‌ماندهای مربوط به این فرآیند را می‌توان در عناصر موجود در سطح کره ماه نیز یافت.
با استناد بر چنین فرضیه‌ای باید سناریوی عجیب و غریبی را متصور شویم! موجودات فضایی کره ماه را همچون کره‌ای با مسیرهای پیچ در پیچ در هم ساخته‌اند و سطح این کره نیز توسط پس‌ماندهای فلزی شکل گرفته است. در نهایت این هنر بی‌نظیر و خارق‌العاده با عبور از مسافتی بسیار طولانی سرانجام در مدار سیاره ماه قرار گرفت.
سطح سنگی ماه، سرشار از تیتانیوم است! از طرفی فلزاتی ارزشمند همچون برنج، اورانیوم 236 و نپتونیوم 237 نیز در سطح این قمر اسرارآمیز یافت می‌شوند. این عناصر تاکنون هیچ‌گاه به صورت طبیعی کشف نشده اند! اورانیوم 236 عنصری رادیو اکتیوی، حاصل مصرف شدن اورانیوم و فرآوری دوباره‌ی آن است و جالب تر اینکه نپتونیوم 237 نیز یک عنصر فلزی رادیو اکتیوی، ساخته‌ی راکتورهای اتمی است. به راستی که این اسرار عجیب در مورد ماه، تصادفی هستند؟
در این مقاله از زبان نویسنده‌های آن می‌خوانیم:
ما مفاهیم سنتی «عقل سلیم» را کنار گذاشته و مسئله‌ای را مطرح می‌کنیم که در نگاه اول ممکن است فانتزی به نظر برسد.
اما در چند دقیقه آینده، یافته‌های فعلی بشر از کره ماه را به طور جدی‌تری زیر ذره‌بین قرار می‌دهیم. شواهد موجود به گونه‌ای هستند که برای رد چنین فرضیه‌ای حتی یک دلیلی قانع‌کننده هم وجود نخواهد داشت! علاوه بر این، چیزهای غیرقابل توضیح دیگری در مورد کره ماه وجود دارند که با این نظریه جدید به خوبی قابل توضیح هستند.
دکتر فاروک ال باز (Farouk El-Baz) در جریان ماموریت آپولو با آژانس فضایی ناسا (NASA) و اکتشاف در کره ماه همکاری داشت. او در این باره می‌گوید:
در زیر سطح ماه، غارهایی ناشناخته و متعدد وجود دارد. چند آزمایش مختلف برای واقعیت داشتن این امر نیز انجام گرفته است.
جالب است بدانید که نتایج این آزمایشات هرگز به صورت عمومی منتشر نشد.
دکتر ادگار میشل (Edgar Mitchell) به عنوان یکی از فضانوردان آپولو 14 احتمال عجیبی را در مورد غارهای زیرسطحی کره ماه مطرح ساخت. او مدعی شد که به علت عناصر سنگین موجود بر سطح این قمر، ممکن است غارهایی در زیر پوسته آن وجود داشتند.
سین سی سولومون (Sean C. Solomon) به عنوان یکی از دانشمندان ارشد دانشگاه MIT با اظهارات خود بر داستان توخالی بودن کره ماه اضافه کرد. برنامه مدارگرد ماه (The Lunar Orbiter) نتایج فوق‌العاده‌ای در مورد میدان گرانشی کره ماه در پی داشت که نشان می‌داد گویی که کره ماه واقعا توخالی است!
در نگاه اول پذیرش چنین ادعایی غیرممکن به نظر می‌رسد، اما طرفداران نظریه ماه توخالی معتقدند که این مدل قادر است تمامی اسرار مرتبط با کره ماه را توضیح دهد!
این دو دانشمند روسی در تشریح فرضیات خود می‌گویند که عمر کره ماه بسیار قدیمی‌تر از زمین و حتی کل منظومه شمسی است! همچنین مدل پیشنهادی آنان می‌تواند علت وجود 3 لایه مختلف در دل ماه را توضیح دهد. متراکم‌ترین مواد موجود در ساختار ماه در لایه بیرونی قرار دارند. این بدان جهت است که موجودات فضایی این کره را همچون یک هواپیمای بین کهکشانی به سمت زمین رهسپار کرده‌اند و پوسته خارجی آن، نقش «بدنه هواپیما» را بازی می‌کند.
علاوه بر این‌ها، فرضیات محققان روسی می‌تواند علت عدم کشف آب بر سطح ماه را توضیح دهد. اما در مقابل شواهد گسترده‌ای از وجود آب در زیر پوسته این قمر وجود دارد.
تئوری انقلابی ماه توخالی می‌تواند رمز و راز نهفته در مورد سطوح بسیار بزرگ سنگ بازالت و کشش‌های چشم‌گیر گرانشی در برخی نقاط سطحی این قمر را توضیح دهد. به عقیده محققان، این اثرات در واقع بقایای ابزار آلاتی هستند که از آنان برای تولید ماه توخالی استفاده می‌شد.
از این گذشته، به کمک تئوری ماه توخالی می‌توان علت لرزش‌های عجیب و غریب در کره ماه را به خوبی توضیح داد.
جالب اینجاست که اگر ایده ماه مصنوعی درست باشد، مسئله مرموز «ماه سرد» و «ماه گرم» که سال‌ها مورد بحث دانشمندان قرار دارد نیز قابل توضیح خواهد بود. موجودات فضایی از ابزارآلات پیشرفته‌ای برخوردار هستند و می‌توانند شرایط حاکم بر یک سیاره یا کره آسمانی را برای پشتیبانی از حیات تغییر دهند. از این جهت، فراهم‌سازی ایجاد کره سرد یا گرم برای آنان امری بسیار آسان است.
این بدان معناست که کره ماه ذاتا یک ریزسیاره بسیار سرد بود که نهایتا به کمک فناوری‌های پیشرفته به یک سازه مصنوعی و گرم تبدیل شد.
این نظریه همچنین می‌تواند تناقضات موجود در مورد توخالی بودن ماه را نیز توضیح دهد. دانش فعلی ما از کره ماه شواهدی را به همراه دارد که نشان می‌دهد کره ماه در ابتدا یک جسم کاملا جامد بوده و بعدها توسط ماشین آلاتی پیشرفته به صورت توخالی درآمده است.
حتی آیزاک آسیموف (Isaac Asimov) به عنوان نویسنده آمریکایی روسی‌تبارِ گونه‌های علمی، علمی–تخیلی، خیال‌پردازی، وحشت و پروفسور بیوشیمی در دانشگاه بوستون (Boston University) از خصوصیات اعجاب‌آور کره ماه مطلع بود.
آسیموف معتقد بود که کره ماه توسط نژادی بیگانه تسخیر و سپس در فضا ارسال شده است. اظهارات او در این باره را می‌خوانید:
کره ماه برای آنکه در میدان گرانشی زمین به دام بیوفتد، بسیار بزرگ است! علاوه بر این دانشمندان معتقدند که کره ماه از مدار واقعی خود بسیار دور است و همین امر موجب می‌شود که در مورد «طبیعی» بودن آن شک و تردید بسیاری وجود داشته باشد. من معتقد هستم که کره ماه برخلاف باور عموم، یک ماهواره طبیعی در مدار سیاره ما نیست. اگر چنین بود، کره ماه در امتداد خط استوای زمین گردش می‌کرد. جالب است بدانید که اثرات گرانشی خورشید بر ماه، دو برابر این اثرات از سوی زمین است! در واقع کره ماه می‌بایست مدت‌ها قبل از دام کره زمین فرار می‌کرد. اما بنابر دلایلی ناشناخته، این اتفاق رخ نداده است.
جالب است بدانید که آسیموف در این باره کاملا درست می‌گفت؛ زیرا گردش کره ماه در مدار زمین یک دایره کامل نیست و گذشته از این موضوع، همواره یک سمت از ماه به سمت زمین قرار دارد. در توضیح این پدیده عجیب و غریب، دانشمندان از پدیده‌ای تحت عنوان قفل گرانشی یاد کرده‌اند که به گفته آنان پدیده نادری هم نیست؛ چرا که نمونه‌های دیگری از آن را نیز می‌توان در مورد رابطه سایر اقمار و سیارات نیز مشاهده کرد. با تمام این تفاسیر نظر شما چیست؟ آیا ادعاهای مطرح شده در این مقاله، شواهد محکمی برای اثبات چنین فرضیه‌ای است؟ اگر چنین باشد، به چه علت موجودات فضایی ماهواره‌ای مصنوعی را در مدار زمین گذاشته‌اند؟ آیا کره ماه در واقع یک ستاره مرگ همچون سری فیلم‌های جنگ ستارگان است؟ آیا بیگانگان تکنولوژی‌های پیشرفته خود را در داخل این کره قرار داده و آن را مدت‌ها قبل به ما هدیه کرده‌اند؟ نظر شما در این باره چیست؟
منبع: gadgetnews
