بیشتر بخوانید
فسیل ۱۲۵ میلیون ساله‌ای که از بال یک پرنده پیدا شده، نشان می‌دهد که پرنده‌های زمان‌های دور هم توانایی پرواز داشتند.
در این فسیل بقایای پرها و بافت‌های نرم بال یافت می‌شود.
پرندگان به عنوان یک گونه‌ی زیستی ۱۵۰ میلیون سال است که در کره‌ی زمین حیات دارند، اما به احتمال زیاد، با پرندگان گذشته با گونه‌های امروزی تفاوت‌های بسیاری دارند. سوالی که ذهن بعضی از فسیل‌شناسان را به خود مشغول کرده، این است که آیا پرنده‌های اولیه می‌توانستند پرواز کنند یا خیر. خوشبختانه، گروهی از محققان بین‌المللی با مطالعه و بررسی فسیلی که به تازگی کشف شده، به این سوال‌ها پاسخ می‌دهند.
فسیلی که اخیرا در اسپانیا یافت شده بزرگ یا کامل نیست، بلکه صرفا بال یک پرنده‌ی کوچک بوده که ۱۲۵ میلیون سال قبل می‌زیسته است. اما علیرغم اندازه‌ی کوچک‌اش، این فسیل اطلاعات زیادی به دانشمندان دانشگاه‌های بریستول و مادرید می‌دهد. اکثر فسیل‌های پرندگان باستانی شباهتی به پرنده‌های عصر مدرن ندارند. نویسنده‌ی اصلی این رساله‌ی تحقیقی می‌گوید پرندگان باستانی از نظر استخوان‌بندی کاملا متمایز از پرنده‌های امروزی هستند.
اما این بال به بال پرنده‌ی مدرن شباهت دارد. در این فسیل علاوه بر این که ساختار برجسته‌ی استخوان‌بندی بال را دیده می‌شود، بقایای پرها و بافت‌های نرم بال هم در آن یافت می‌شود. ویژگی بارز این فسیل ماهیچه‌های ظریفی است که وضعیت پرها را هنگام پرواز پرنده کنترل می‌کردند. این ویژگی در پرنده‌های مدرن دیده می‌شود که به سرعت در هوا مانور می‌دهند. بقایای اسکلت‌هایی که قبلا یافت شده بودند این قابلیت را برای پرنده‌های باستانی تایید نمی‌کردند. این کشف جدید نشان می‌دهد که آنها در میان دایناسورها با چابکی بال می‌زدند.
چنین یافته‌هایی به کارشناسان کمک می‌کند که به ریزترین و دقیق‌ترین جزییات تکامل پرواز پرنده‌های اولیه دسترسی پیدا کنند.
منبع: mag.digikala.com
